Aan de Eerbiedwaardige Geestelijken, God-liefhebbende Monniken en Vrome Gelovigen,
Kinderen van het Bisdom van Groot-Brittannië en West-Europa
Dierbaren in Christus, Vaders, Broeders en Zusters:
Christus is opgestaan. Waarlijk, Hij is opgestaan!
Dierbaren in de Heer, God die barmhartig en goedertieren is, heeft ons in deze zware dagen opnieuw dat heilige mysterie geschonken dat wij niet waardig zijn: het mysterie van zijn liefde, die handelt temidden van het kwaad van deze wereld. Het licht van die genade is soms moeilijk te zien, want veel in onze dagen is duister en drukt op de ziel; maar in deze wereld komt de Heer – het Licht zelf dat “schijnt in de duisternis, en de duisternis omvatte het niet” (Johannes 1,5). Het is dit Licht dat, op de dag van Christus’ verrijzenis, uit het graf, de plaats van de dood, straalt met de stralende vreugde van het Leven dat alle dingen overwint.
Maar hoewel Christus niet overwonnen kan worden, volgen wij, zijn kinderen, maar al te vaak de weg van een duisternis waaraan wij gewend zijn geraakt. Door deze lange eeuwen heen is de Kerk maar al te vaak getuige geweest van de machinaties van de mens, die zich manifesteerden in conflicten en pijn, zelfs in bloedvergieten; en hoe droevig is het dat we in onze tijd niet over deze dingen kunnen spreken als “verleden tijd”, maar dat we zelfs op dit moment en op dit uur getuige zijn van de ontmenselijking van ons ras, dat bereid is bloed te vergieten voordat het berouw toont, te veroordelen voordat het vergeeft, te spreken voordat het bereid is te luisteren, te haten voordat het bereid is lief te hebben.
Maar de boodschap van hoop, het Mysterie van ons geloof, dat wij vandaag verkondigen is dat het Licht, Christus zelf, in de duisternis is gekomen, zelfs in de duisternis van de schaduwrijke plaatsen waar wij nu doorheen lopen, en de duisternis heeft haar niet overwonnen – en zal dat ook nooit doen. De almachtige Verlosser belooft niet dat er in dit leven geen conflicten zullen zijn; ja, Hij was er zelf aan onderworpen en offerde Zichzelf er aan op. Hij belooft veeleer dat Hij door hen heen, over hen heen, ware en blijvende vrede zal brengen. Hij belooft niet dat er geen verdriet zal zijn; Hij belooft veeleer dat verdriet in vreugde kan worden veranderd. Hij belooft niet dat er geen dood zal zijn; vandaag laat Hij ons juist zien dat zelfs de dood in leven kan worden veranderd.
In tijden van verdriet kan deze boodschap moeilijk te ontvangen zijn; maar de weg naar de vreugde van Pascha is er altijd een geweest die door smarten gaat. De heilige mirre-dragende vrouwen, die als eersten de verrezen Christus ontdekten, gingen huilend naar het graf. De apostelen volgden hen met een zwaar en met verdriet beladen hart. Christus’ eigen moeder weende, toen zij ’s morgens vroeg naar Zijn begraafplaats liep om Zijn lichaam met specerijen te zalven. Maar al deze mensen vertrokken met harten vervuld van vreugde; want toen, evenals vandaag, werden de schepselen van de Heer onderwezen en werd hun getoond dat vreugde het verdriet overwint, dat God het kwaad overwint en dat het leven regeert. Vandaag roepen wij met hen in de duisternis van deze wereld de woorden van dat leven: “Christus is opgestaan!”, en zo zullen wij blijven roepen totdat de Opgestane Heer de hele wereld tot Zich leidt.
Moge God u troosten en troosten in deze moeilijke dagen, en ons allen een vreugde schenken die niet kan worden weggenomen. Moge Hij elke traan wegwissen en elke wond helen, vrede brengen in plaats van onrust en oorlog, en u altijd zegenen met de rijkdom van zijn genade.
Ik schenk u de zegeningen van onze verrezen Heer, en vraag om uw gebeden,
+ Irenei
Bisschop van Londen en West-Europa, Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland
Pascha, 2022
