Over het Bisdom
Leven en geschiedenis van ons bisdom
ONS DIOCEES
Thuishaven van de Russisch-Orthodoxe diaspora in West-Europa en de Britse eilanden
Het bisdom van Groot-Brittannië en West-Europa is sinds het begin van de Kerk in het Buitenland zelf de thuishaven van de aanwezigheid van de Kerk in Europa, en handhaaft vandaag de traditie van het bevorderen van elke dimensie van het leven van de Russisch-orthodoxe diaspora in elf landen.
Ons Diocesaan leven omvat twee brede gebieden – aan de ene kant de Britse eilanden (het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, samen met de Republiek Ierland), en aan de andere kant het vasteland van West-Europa (inclusief Frankrijk, Italië, Spanje, Zwitserland, België, Luxemburg, Nederland, Monaco en Portugal) – die eeuwenlang het hart van de Russisch-orthodoxe diaspora hebben gevormd. Dit brede grondgebied betekent dat het bisdom niet alleen multinationaal is, maar ook meertalig, met parochies die dienen en communiceren in het Russisch, Frans, Engels, Italiaans, Spaans, Duits, Nederlands en Welsh.
De Diocesane Kathedraal, gewijd aan de Geboorte van de Theotokos en de Heilige Koninklijke Martelaren, staat in Londen en is de hoofd kathedraal van de Bisschop van Londen en West-Europa, die het bisdom bestuurt met hulp van zijn vicaris, de Bisschop van Vevey. De kanselarij van het bisdom is gevestigd in Wallasey in het noorden van Engeland en coördineert, onder leiding van de bisschop, het bestuur van het bisdom als geheel. Gezien de omvang van het grondgebied van het bisdom worden de gebruikelijke werkzaamheden van de Diocesane Raad aangevuld met twee regionale raden – één voor de Britse eilanden en één voor continentaal West-Europa – die het mogelijk maken zich specifiek te richten op de pastorale en missionaire behoeften van elke brede regio.
DE KERK IN HET BUITENLAND IN DE EENHEID VAN DE RUSSISCH ORTHODOXE KERK
De administratieve structuur van de aanwezigheid van onze Kerk in het Buitenland in Europa is in de loop van de voorbije eeuw verschillende keren veranderd, waarbij deze gebieden soms als een enkele eenheid (een enkel bisdom) werden bestuurd, soms als vicariaten binnen een breder bisdom, en soms als afzonderlijke bisdommen. Terwijl gedurende de voorgaande dertig jaar het ‘Britse bisdom’ en het ‘Europese bisdom’ afzonderlijke entiteiten waren, heeft de Heilige Synode ze vanaf september 2018 opnieuw samengevoegd onder één regerende bisschop, waardoor een gemeenschappelijke ruimte ontstaat voor missie, pastorale zorg en leven terwijl de Kerk in het Buitenland haar groei voortzet in een nieuwe eeuw.
De ondertekening van de ‘Acte van Canonieke Gemeenschap’ in mei 2007 bracht de twee delen van de Russisch-Orthodoxe Kerk samen die sinds de tijd van de bolsjewistische revolutie in Rusland van elkaar gescheiden waren – en herstelde de volledige banden van broederlijke liefde tussen de door God vernieuwde kerk in Rusland en de honderden parochies van de Kerk in het Buitenland, verspreid over de hele wereld. In 2017 vierden we tien jaar sinds dit door God geboden herstel van volledige eenheid binnen onze Kerk, en markeerden met vreugde de sterke relaties die nu bestaan tussen de ROCOR en de patriarchale parochies en bisdommen over de hele wereld. Binnen ons eigen bisdom onderhouden we de nauwste betrekkingen met de verschillende bisdommen van het Patriarchaat in deze regio’s.
Onze Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland (ROCOR) is, binnen de Russisch-Orthodoxe Kerk als geheel, een zelfbesturende kerk met een eigen bisschoppensynode, met hoofdzetel in New York. De eerste hiërarch is Zijne Eminentie Metropoliet Nikolai van Oost-Amerika en New York, en de ROCOR omvat bisdommen in de Verenigde Staten van Amerika, Canada, Midden- en Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland – en natuurlijk ons eigen bisdom van Groot-Brittannië en West-Europa, samen met ons zusterbisdom Duitsland, dat ook Oostenrijk en de Scandinavische landen omvat. In al onze gebieden getuigt de ROCOR van tradities die geërfd zijn uit de pre-revolutionaire geschiedenis van het Heilige Rusland, met zijn eigen liturgische en pastorale gebruiken die een belangrijk, uniek onderdeel vormen van het levendige getuigenis van de Russisch-Orthodoxe eenheid over de hele wereld. De eeuwenlange geschiedenis als kerk in de diaspora betekent dat wij ons volledig inzetten voor het leven van de orthodoxie dat de ons omringende culturen in verschillende delen van de wereld omarmt. De ROCOR heeft altijd een levendige zendingsgeest gehad, en heeft die nog steeds, en streeft ernaar zowel de Russisch-orthodoxe christenen buiten Rusland te ondersteunen, als het evangelie van Christus te verspreiden onder de volkeren van een groot aantal landen, door alle mensen te betrekken bij de Kerk van Christus, het Geloof van de Apostelen en het Leven van de Heilige Vaders.
Wij hebben een speciaal gedeelte van deze website gewijd aan de geschiedenis van de Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland. Wij nodigen u uit dit gedeelte door te nemen voor meer informatie.
Twee Diocesane Gebieden
De geografie van het bisdom
ONS DIOCEES
Eén bisdom in twee grote gebieden: De Britse eilanden en West-Europa
Ons enkelvoudig bisdom omvat elf landen en meerdere talen, en leeft en werkt als een enkelvoudig geheel in termen van zijn missionair en liturgisch leven. Het is een historisch bisdom, dat in de loop van zijn geschiedenis door vele opmerkelijke hiërarchen is geleid, waaronder de verheerlijkte St. Johan de Wonderdoener, die in het midden van de twintigste eeuw de regerende bisschop was.
Om een specifieke focus te hebben op bepaalde pastorale aangelegenheden die specifiek zijn voor bepaalde regio’s in de huidige tijd, is het bisdom ook intern georganiseerd in twee brede diocesane regio’s die de natuurlijke geografie volgen: één voor de Britse eilanden en één voor continentaal West-Europa. Deze hebben geen eigen bestuur of formele structuren, maar bieden eenvoudigweg een middel voor geestelijken en parochies in gedeelde geografische gebieden om elkaar te helpen in zaken die betrekking hebben op lokale behoeften. Voor elk van deze regio’s wordt door de bisschop een regionale raad bijeengeroepen, zodat men zich kan concentreren op de pastorale en missionaire behoeften op plaatselijk niveau, terwijl wij ons inspannen om mensen van elke nationaliteit, tong, leeftijd en ras te betrekken bij het leven van het Evangelie.
I. DE DIOCESANE REGIO VAN DE BRITSE EILANDEN
Groot-Brittannië is een van de oudste orthodoxe landen ter wereld, waar de verkondiging van het Evangelie in de eerste eeuw na Christus afkomstig was van een apostel uit de zeventig, de heilige Aristobulus. Al meer dan 2000 jaar wordt het orthodoxe geloof op deze eilanden verkondigd, wat een groot aantal plaatselijke heiligen heeft voortgebracht wier verering een integrerend deel uitmaakt van het leven van onze gemeenschappen in Groot-Brittannië en Ierland, en van het bisdom in zijn geheel. Meer recentelijk zijn de Britse eilanden (Groot-Brittannië, Ierland en honderden kleinere eilanden en eilandjes) vanaf het begin het thuis geweest van de Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland, nu eens als vicariaat van een apart Europees bisdom, dan weer als een eigen diocesane entiteit.
De Russisch-orthodoxie begon in Engeland, niet verwonderlijk, in de hoofdstad Londen, waar de betrekkingen tussen Groot-Brittannië en Rusland al lang worden bevorderd – en er is al meer dan 300 jaar een Russisch-orthodoxe kerk in Londen. Na de Russische Revolutie werd de Keizerlijke Ambassadekapel gesloten en werd een nieuw onderkomen gezocht voor de reeds lang bestaande parochie. In 1929 werd aartsmandriet Nicholas (Karpov) tot bisschop van Londen gewijd en nam hij zijn intrek in het Verenigd Koninkrijk, waarmee de hiërarchische aanwezigheid van de Russische orthodoxie in Groot-Brittannië een aanvang nam. In 1932 rustte bisschop Nicholas in de Heer terwijl hij een vergadering bijwoonde van de Heilige Synode, die op dat moment in het Koninkrijk Servië zetelde. De volgende bisschop die in Londen verbleef en toezicht hield op de bisschoppelijke parochies was de immer gedenkwaardige aartsbisschop Nikodim (Nagaieff), die van 1954 tot aan zijn dood in 1976 op 93-jarige leeftijd aan het hoofd stond van een apart bisdom van Groot-Brittannië en Ierland. Aanvankelijk was Zijne Genade Nikodim vicaris-bisschop onder het omophorion van aartsbisschop Johannes (Maximovitsj), die van 1953 tot 1962 aartsbisschop van Brussel en West-Europa was (in 1994 verheerlijkt als de Heilige Johan de Wonderdoener van Shanghai en San Francisco). Na de opvolging van aartsbisschop Nikodim regeerde bisschop Constantijn (Jessenski) in Groot-Brittannië en Ierland tot aan zijn pensionering in 1986. In datzelfde jaar werd aartsbisschop (nu Metropoliet) Mark van Berlijn en Duitsland aangesteld als regerend Hiërarch van wat een afzonderlijk bisdom van Groot-Brittannië en Ierland bleef. Na het terugtreden van aartsbisschop Mark uit die rol in december 2016 werd het bisdom tijdelijk verzorgd door de Eerste Hiërarch van de Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland, Zijne Eminentie Metropoliet Hilarion, vanaf mei 2017 bijgestaan door bisschop Irenei – die op het moment van zijn benoeming de bisschop van Sacramento was. In september 2018 benoemde de Heilige Bisschoppensynode Zijne Genade Irenei tot Bisschop van Londen en West-Europa, waarmee opnieuw werd samengevoegd wat in de afgelopen decennia het afzonderlijke Bisdom Groot-Brittannië en Ierland was geweest, en het Bisdom West-Europa, tot ons huidige Bisdom van Groot-Brittannië en West-Europa.
De bisschoppelijke kathedraal staat in Londen, en hoewel zij in de drie eeuwen dat de Russisch-orthodoxe kerk in Londen aanwezig was een aantal keren van plaats is veranderd (meestal om historische redenen in verband met het huren van onroerend goed in het centrum van de hoofdstad), staat zij sinds 1990 op haar huidige locatie in Harvard Road, Chiswick, West-Londen (daarvoor stond zij in Emperor’s Gate, Londen; voor een meer gedetailleerde geschiedenis, zie het uitstekende boek Embassy, Emigrants, and Englishmen van pater Christopher Birchall, uitgegeven door Holy Trinity Press, Jordanville, 2014). Het is de enige speciaal gebouwde Russisch-orthodoxe kathedraal in Groot-Brittannië, gebouwd in de Pskovstijl en met twee altaren. Het bovenste altaar is gewijd aan de Geboorte van de Moeder Gods, en het onderste aan de Heilige Koninklijke Martelaren. Een project van prachtige fresco’s van de bovenkerk werd in 2017 voltooid, en de kathedraal werd ingewijd tijdens een speciale bijeenkomst van de Heilige Synode op 8 / 21 september 2018.
De Kanselarij van het Bisdom, die de administratie verzorgt, is gevestigd in Wallasey in het noorden van Engeland.
II. DE DIOCESANE REGIO CONTINENTAAL WEST-EUROPA
Net zoals onze geschiedenis binnen onze diocesane regio van de Britse eilanden lang is en gekenmerkt wordt door opmerkelijke figuren en gebeurtenissen, zo is dat ook het geval met onze diocesane regio van continentaal Europa, die verschillende landen omvat (Frankrijk, Italië, Zwitserland, België, Nederland, Luxemburg, Spanje, Portugal en Monaco). De aanwezigheid van het bisdom in West-Europa gaat terug tot het begin van de Kerk in het Buitenland – en op veel plaatsen tot de pre-revolutionaire diaspora.
De oorsprong van de aanwezigheid van het bisdom op het vasteland van West-Europa ligt in Zwitserland. De eerste Russisch-orthodoxe parochie werd gesticht in de buurt van de stad Bern bij een decreet van keizer Alexander I van 25 december 1816 / 6 januari 1817. Als gevolg van de Sondenburndoorlog werd die eerste Bernse parochie van de Verheffing van het Heilig Kruis – een keizerlijke missie – tijdelijk ontruimd, en in 1854 in Genève hervat. In 1862 schonk het stadsbestuur van Genève aan de orthodoxe gemeenschap een stuk grond op de plaats van het vroegere vroegchristelijke kerkhof, waar eens een aan de heilige Victor gewijd klooster had gestaan, voor de bouw van een orthodoxe kerk. Aangenomen wordt dat het oorspronkelijke idee voor de kerk afkomstig was van Hare Keizerlijke Hoogheid Groothertogin Maria Nikolajevna, oudste dochter van Keizer Nicolaas I. De eerste steen van de kathedraal werd gelegd op 14-26 september 1863, en precies drie jaar later, op 14-26 september 1866, werd de tempel ingewijd ter ere van het feest van de Verheffing van het Heilig Kruis. Op verschillende tijdstippen was dit de hoofd kathedraal van een afzonderlijk West-Europees bisdom, en vandaag is het de tweede kathedraal van het bisdom. Twee van onze bisschoppen liggen er begraven: de eerwaarde Leonty, bisschop van Genève, die van 1950 tot 1956 regeerde over wat toen het ‘Zwitserse vicariaat’ was; en met hem, zijn broer, de eerwaarde Anthony, die regeerde na de dood van zijn broer, van 1957 tot 1993, en de eerste hiërarch was die de titel ‘aartsbisschop van Genève en West-Europa’ kreeg.
Op slechts een uur van Genève, in de stad Vevey, staat een andere historische tempel, gewijd aan de heilige Barbara de Grote Martelaar, waar bisschop Ambrose (Kantakuzen) van Vevey, vicaris van het bisdom en van 2000-2006 bisschop van Genève, zetelde en die tegenwoordig de kathedraal is van de huidige vicaris van het bisdom, Zijne Genade bisschop Alexander (Echevarria) van Vevey.
Veel van de parochies in continentaal West-Europa vinden hun oorsprong in pre-revolutionaire gemeenschappen, en hebben dus historische tempels. Onze parochies in Florence en San Remo, Italië, zijn verbluffende voorbeelden van kerkarchitectuur in Moskou-stijl van het einde van de 19e eeuw, beide opgericht onder het beschermheerschap van de Russische koninklijke familie; en zo ook onze kleinere maar even historische kerken in Menton en elders.
III. HET LEVEN VAN ONZE PAROCHIES
Overal in ons bisdom, zowel in West-Europa als op de Britse eilanden, is ons kerkelijk leven gecentreerd in onze parochies en hun liturgische en pastorale culturen. Onze parochies houden erediensten in het Kerkslavisch en in de plaatselijke talen van onze vele regio’s – waaronder Engels, Frans, Italiaans, Spaans, Duits, Nederlands, en af en toe Welsh en zelfs Gaelic – en gebruiken ook andere talen in gemeenschappen waar dat nuttig is (zo hebben we bijvoorbeeld sterke Roemeenstalige gemeenschappen in delen van Engeland en Italië, en dus worden delen van de kerkdiensten daar in het Roemeens gehouden). Onze aanwezigheid in heel Groot-Brittannië en West-Europa is actief aan het groeien, altijd op zoek naar de oprichting van nieuwe missies op plaatsen waar ze nodig zijn, de stichting van kloostergemeenschappen, en andere gezegende werken.
De deuren van onze parochies staan open voor allen die het orthodoxe geloof in zijn volheid willen beleven, ongeacht hun nationaliteit, achtergrond of taal.
Bron: https://orthodox-europe.org/english/diocese/
Parochies
Volledig overzicht van de diocesane parochies en missies, gegroepeerd per land