Begin maart van dit jaar publiceerden wij een artikel naar aanleiding van ons 65-jarig jubileum. Daarin haalden wij de bewoners van Annastraat 1 te Oosterbeek aan.
In het vluchtelingentehuis kregen zij bezoek zowel van priesters als van bisschop Anthony (Bartoschevitch) van Genève.
Mitropoliet Philaret uit New York heeft in 1965 Arnhem en het bejaardenhuis bezocht met zijn gevolg. Hij had het Wonderverrichtende Kurks-Korennaya icoon van de Moeder Gods bij zich. ‘s Avonds om 18:30 uur was er een moleben met de Kursk-Korennaya icoon.
De bewoners keken eveneens uit naar de bijeenkomsten die georganiseerd werden door Het
Jonge Vrouwen Gilde in hun clubhuis Ingeborg in Leusden. Dat gebeurde 2 x per jaar, in maart voordat het seizoen werd geopend en na sluiting in oktober.
Het Jonge Vrouwen Gilde, opgericht in 1909, vierde hun 50 jarig bestaan in 1959 en vervolgens in 1984 hun 75 jarig bestaan.
Het clubhuis van het Jonge Vrouwen Gilde was gelegen aan de Paradijsweg 15 in Leusden en was omringd door bos waar men naar harte lust kon wandelen. In oktober gingen de Russische gasten speciaal het bos in om paddenstoelen te zoeken en velen kwamen met zakken vol terug. Waarschijnlijk werden deze afgegeven bij de Russische kokkin in het bejaardenhuis aan het Lange Voorhout in Den Haag. Prinses Wilhelmina heeft in Den Haag voor vorstelijke huisvesting gezorgd voor een deel van Russische bejaarden. Hier kwamen ook Nederlandse officieren in opleiding om hun Russisch bij te schaven.
Wanneer de eerste bijeenkomst is georganiseerd is niet exact bekend, waarschijnlijk in 1955. De bejaarde Russen waren lyrisch, want voor vervoer werd gezorgd Ze werden opgehaald met particuliere auto’s en konden onderweg volop genieten van het landschap van hun nieuwe thuisland. Aangekomen bij het clubhuis ontmoeten zij bekenden, die in andere bejaardenhuizen waren gehuisvest. Er werd eindeloos gepraat, gezongen of pianogespeeld. Onder de mannen was kaartspelen en schaken populair. Iemand van de vrouwen bracht steevast de Russische Lotto mee, de Nederlandse cent als inleg moest men zelf meenemen!
Wilde men zich uit het groepsgebeuren onttrekken, dan was wandelen alleen of met anderen een welkome afwisseling. ’s Avonds werden vaak dia’s vertoond of een film, zoals een keer met goedkeuring van Koningin Juliana van de Koninklijke familie, hun terugkeer in Nederland na de oorlog en van de kleine prinsesjes.
Op onderstaande groepsfoto staan enkele van onze parochianen en Russische vluchtelingen uit diverse plaatsen, onder andere uit Den Haag.
Het bestuur van Het Jonge Vrouwen Gilde hield rekening met het begin van De Grote Vasten. Menigmaal werd de datum van de maartse bijeenkomst zodanig verschoven om de Russische gasten te onthalen op ‘blini’ (pannenkoeken), dat gegeten wordt in de laatste week voor het begin van de vastentijd. In het begin was er een Russische kok, die Russische gerechten kookte voor de gasten. Helaas heeft hij slechts kort kunnen functioneren, want hij overleed vrij plotseling na het verzorgen van een ‘’blini” maaltijd in de vijftiger jaren van de vorige eeuw – hij ruste in vrede!
Op zondagmiddag kwam meestal een priester naar het clubhuis en werd er een korte gebedsdienst (moleben) gehouden. ’s Zondags voegden zich de in Nederland gevestigde jongere Russen, de meesten komend uit Den Haag, zich bij het gezelschap.
Bestuur en leden van Het Jonge Vrouwen Gilde deden veel moeite om hun merendeel bejaarde gasten een leuk en ontspannen verblijf te bezorgen. Vaak werd op zondagmiddag na de lunch een ritje georganiseerd in de buurt van Leusden om een kopje thee te drinken in een leuke uitspanning of zelfs op een landgoed behorende tot de familie van hun leden. De bestuursleden waren veelal van adel, dus het organiseren van een uitje naar een fraai buiten in de buurt van Clubhuis Ingeborg was zo geregeld.
Een uitstapje naar een kasteeltje, aangekocht of gehuurd door een kunsthandelaar die op dat moment iconen exposeerde, viel anders uit dan kon worden voorspeld of verwacht. Na een leuke rit raakten de oude Russen behoorlijk van streek, toen ze door kregen, dat het een verkoopexpositie betrof. Ze wilden zo snel mogelijk terug, want in het Rusland van hun tijd werden de iconen in opdracht geschilderd voor eigen gebruik of geschonken, maar nooit verkocht of doorverkocht.
Maandagmorgen was het weer voorbij en werden de Russische gasten teruggebracht naar hun verblijfplaats. Teruggekeerd met adressen van oude en nieuwe kennissen om schriftelijk contact te houden tot de volgende ontmoeting in Leusden.
Deze bijeenkomsten werden georganiseerd tot eind jaren ’80 van de vorige eeuw, weliswaar in afgeslankte vorm, alleen op zaterdag. De bejaarde gasten van het eerste uur waren er niet meer. Een rol in de organisatie speelden starosta Graftdijk van de Haagse Parochie, bijgestaan door Pavel Gavrilovitch Kriwolai.