New York, 24 september 2022.
Brief van de Raad van Bisschoppen van de Russisch-Orthodoxe Kerk buiten Rusland.
Aan de Pastors, Kloosterlingen en de Vrome Kinderen van de Kerk in het Buitenland:
Geliefde broeders en zusters!
Wij, de Hiërarchen van de Russisch-Orthodoxe Kerk Buiten Rusland, die aan de vooravond van het kerkelijk Nieuwjaar in de Synodale Residentie in de door God beschermde stad New York bijeen zijn gekomen voor een heilig concilie, in aanwezigheid van onze Hodegetria en gids, de wonderbaarlijke Koersk-wortel-icoon van de Moeder Gods, begroeten u met de woorden van onze Heer en Verlosser Jezus Christus, die Hij na Zijn opstanding tot Zijn discipelen sprak: “Heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen” (Johannes 16,33).
Wij hebben goede moed, omdat wij getuigen zijn van de grote barmhartigheid van de Heer jegens zijn kinderen en van de continuïteit van zijn leiderschap over de Kerk. Hij heeft het nodig geacht onze vrome en nederige eerste hiërarch, de zegenrijke en geliefde metropoliet Hilarion, tot Zich te roepen. Wij begonnen ons Concilie met de verkiezing van de opvolger van metropoliet Hilarion, de zevende Primaat van de Russische Kerk in het Buitenland, volgens de door de heilige Johannes van Shanghai en San Francisco goedgekeurde en geheiligde volgorde van verkiezing.
Door de wil van God werd Zijne Genade Nicholas, bisschop van Manhattan, gekozen om dit juk van dienst te dragen – hij die vele jaren de gehoorzaamheid heeft gedragen die hem door onze synode was opgelegd om de wonderbaarlijke icoon van de Koersk-wortel te begeleiden op zijn reizen door de Russisch-Orthodoxe Diaspora, en gedurende de laatste anderhalve decennia door heel Rusland.
Geliefde kinderen: de manier waarop de verkiezing heeft plaatsgevonden, het verloop en de resultaten ervan, zijn het directe bewijs van de onwrikbare weg die onze Kerk in het buitenland altijd volgt, geleid door de Heer in onveranderlijk geloof van genade tot genade. Dit voelen wij des te meer sinds, door de wil van God, geopenbaard door Zijn trouwe dienaren, Zijne Heiligheid Patriarch Alexei II van Moskou en de Eerste Hiërarch van de Russische Kerk in het Buitenland, Zijne Eminentie Metropoliet Laurus, de eenheid binnen de Russisch Orthodoxe Kerk is hersteld. Het is ons vurig gebed dat de opvolgers van elk van deze mannen, samen met ons allen, dat werk van eenheid in geloof en gebed zullen voortzetten.
In de loop van onze bijeenkomst hoorde de Raad verslagen over het leven van onze Kerk in de hele wereld. Onze hiërarchen spraken over de stand van zaken in de hun toevertrouwde bisdommen, en wij verheugen ons over hun bevestiging dat het aantal gelovigen overal toeneemt, dat er nieuwe gemeenschappen worden gesticht en kerken worden gebouwd, en dat het aantal mensen dat onze Heer Jezus Christus vanuit andere confessies tot het orthodoxe geloof leidt, toeneemt, samen met degenen die Hij genadig terugleidt van dwaalwegen. De terugkeer van verschillende parochies naar onze Kerk, na jaren van verdeeldheid, is zowel een bron van diepe vreugde als een teken van hoop in deze dagen van wijdverbreid schisma en afvalligheid, dat de deur van de terugkeer altijd openstaat, en dat de liefde nog kan zegevieren over de vijandschap.
Verder bevestigde het verslag van het klooster van de Heilige Drie-eenheid dat, bij de gratie Gods, de stroom pelgrims naar het Lavra van de Russische diaspora, die tijdens de pandemie schaars was geworden, weer elke dag toeneemt – en zo ook in vele andere delen van de Kerk. De Raad hoorde ook verslagen over de activiteiten van onze orthodoxe jeugd, zowel op diocesaan als internationaal niveau; over het leven van onze oude gemeenschappen in het Heilige Land; over de groei van ons Seminarie en onze pastorale scholen; over de inspanningen om ons unieke liturgische erfgoed te behouden en te koesteren; over het werk van ons Fonds voor Hulpverlening, dat onvermoeibaar gemeenschappen en missies steunt die zonder deze hulp moeilijk zouden kunnen overleven; over onze betrekkingen met onze medebroeders uit andere rechtsgebieden; en vele andere onderwerpen.
Toen wij al deze berichten ontvingen, hoorden wij als het ware het woord van God tot de Kerk spreken: “God is bij machte u alle genade te doen overvloeien, opdat gij, in alles toereikend, overvloedig zijt tot alle goed werk” (2 Korintiërs 9,8).
Onze Raad is bijzonder verheugd over de erkenning van de Macedonisch-Orthodoxe Kerk – Ochrid Aartsbisschop door de Heilige Bisschoppensynode van het Moskouse Patriarchaat, en begroet onze collega-hierarchen, geestelijken en gelovigen van de Macedonische Kerk met een broederlijke omhelzing. Wij kunnen niet anders dan ons verheugen over het nieuws dat ook hier de eenheid is hersteld en de mogelijkheid om met geliefde broeders te bidden en te dienen is teruggekeerd. Moge God eeuwig geprezen worden voor zijn barmhartigheden!
En toch is in dit aardse leven niet alles rozengeur en maneschijn. De apostel Paulus schreef eens tot de oude christenen: “Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Zal verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of hongersnood, of naaktheid, of gevaar, of zwaard?” (Romeinen 8,35). Vooral in deze dagen lijken zulke woorden uiterst relevant. Dagelijks en zelfs ieder uur herinnert de wereld zelf ons aan de woorden van de Heer, gericht aan zijn apostelen: “Gij zult horen van oorlogen en geruchten over oorlogen; maar ziet toe dat gij niet verontrust zijt; want al deze dingen moeten geschieden, maar het einde is nog niet gekomen. Want volkeren zullen tegen volkeren opstaan en koninkrijken tegen koninkrijken; en er zullen hongersnoden, pestilentiën en aardbevingen zijn in verschillende plaatsen. Dit alles is het begin van smarten” (Matteüs 24,6-8).
Vandaag worden deze geduchte tekenen, voorspeld door de pilaar van de apostelen en uitgesproken door de Heer, door ons persoonlijk, rechtstreeks waargenomen en voelen wij de gevolgen ervan zowel voor onszelf als voor onze naasten. Geesten van het kwaad in hoge kringen, via de mensen die zij tot slaaf maken, spannen zich op alle mogelijke manieren in om ons te dwarsbomen met het gif van verdeeldheid en haat. Vijandige krachten hebben hard gewerkt, en doen dat nog steeds, om verdeeldheid te zaaien tussen broeders in geloof en geest, erfgenamen van een gemeenschappelijke geschiedenis en cultuur, die zijn voortgekomen uit de gemeenschappelijke doopvont van Rusland.
Wij hebben de gelovigen al eerder opgeroepen zich te herinneren dat deelname aan politieke discussies niet de rol is van de Kerk van Christus, wier missie het Evangelie is en het leiden van de mens tot inkeer en leven. De Orthodoxe Kerk kan door haar wezen niet oproepen tot oorlog, maar bidt altijd, ondanks alles, voor vrede. Met het oog op de grote beroering die zich momenteel om ons heen ontvouwt, moeten wij naar deze roeping leven. Het is al acht jaar geleden dat onze Russisch-Orthodoxe Kerk in het Buitenland tijdens de Goddelijke Liturgie een speciaal gebed begon op te heffen “voor het lijdende land Oekraïne, dat verscheurd wordt door strijd en onenigheid” – en dit gebed blijven wij onophoudelijk uitspreken, en dat zullen wij ook blijven doen totdat er vrede komt. Daarnaast hebben onze bisdommen, evenals onze Kerk in het algemeen, en in het bijzonder onze gelovigen, zich op vele praktische manieren ingezet voor de hulp aan hen die lijden in Oekraïne en aan de vele vluchtelingen over de hele wereld; wij spreken onze dankbaarheid uit voor hun vrijgevigheid, en wij zullen op dezelfde manier blijven handelen totdat de duisternis van het lijden is veranderd in het licht van de verzoening.
Wat de autoriteiten van de Staten en de leiders van de wereldmachten van alle partijen betreft, kunnen wij hen slechts verzoeken onverwijld aan de onderhandelingstafel plaats te nemen, opdat zo spoedig mogelijk een einde wordt gemaakt aan de vijandelijkheden; ook deze oproep zullen wij blijven doen. Wij vinden het schrijnend dat er frivoliteiten en amusement – zoals popconcerten en dergelijke – worden georganiseerd, terwijl het conflict ons allen juist tot bezinning en verdriet zou moeten brengen. Een broederoorlog, een oorlog tussen mensen met een gemeenschappelijk geloof, is het grootste verdriet; het kan niet anders dan elk orthodox hart doen schudden. Mogen alle machthebbers zich het gebod van Christus herinneren: “Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen de zonen van God genoemd worden” (Matteüs 5,9).
Daarom sporen wij alle trouwe kinderen van de Kerk aan om zulke vredestichters te zijn, en om, zoals Zijne Zaligheid Metropolitan Anthony (Khrapovitsky) ons ooit noemde, “zonen van de Verrijzenis” te zijn. Houd stand in het geloof, wankel niet in de hoop die in u is, sta stil bij wat goed en rechtvaardig is en vlucht voor wat slecht is – en weet dat de Almachtige God degenen die hun vertrouwen in Hem stellen nooit in de steek zal laten.
Wij roepen Gods zegen over u allen in en wensen u allen vrede, gezondheid en vreugde in onze Heer Jezus Christus.
+ NICHOLAS,
Metropoliet van Oost-Amerika en New York, Eerste Hiërarch van de Kerk in het Buitenland.
+ MARK,
Metropoliet van Berlijn en Duitsland.
+ KYRILL,
Aartsbisschop van San Francisco en West-Amerika.
+ GABRIEL,
Aartsbisschop van Montreal en Canada.
+ PETER,
Aartsbisschop van Chicago en Midden-Amerika.
+ JOHN,
Bisschop van Caracas en Zuid-Amerika.
+ IRENEI,
Bisschop van Londen en West-Europa.
+ GEORGE,
Bisschop van Sydney en Australië-Nieuw-Zeeland.
+ THEODOSY
Bisschop van Seattle.
+ ALEXANDER
Bisschop van Vevey.
+ LUKE
Bisschop van Syracuse.
+ JAMES
Bisschop van Sonora.
+ JOB
Bisschop van Stuttgart