Gedachten gesproken door Metropoliet Anthony (Khrapovitsky)
Vergevingszondag
“Want als u anderen hun fouten vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven” (Matteüs. 6, 14). De gedachte is definitief en volledig tot uitdrukking gebracht. Deze dag is in het bijzonder gewijd aan vergeving en verzoening met elkaar.
Het is niet zo gemakkelijk om vergeving te vragen. Men zegt vaak “Het spijt me, het spijt me als ze per ongeluk op je voet trappen of per ongeluk de weg blokkeren. Maar daar hebben wij er niet over, maar over de stemming , die in het Evangelie wordt genoemd, wanneer de een berouw toont (Lucas 17.4)en tegen de ander zegt: “Ik heb spijt” Om op deze wijze om vergeving te vragen is niet gemakkelijk: het is arbeid en offer tegelijk. Het slechte gevoel van distantie, kilte en onverzoenlijkheid moet je uit het hart scheuren. Om vergeving vragen is niet gemakkelijk, want we hebben een demon van egoïsme, trots en ambitie in ons hart. Deze gevoelens moeten zorgvuldig en volhardend worden uitgedreven. Je moet ze uit je hart scheuren. Dit is geen formaliteit, maar een prestatie van bekering en verzoening. Mensen, die de verschrikkelijk slang van trots niet in hun hart hebben gesloten, vragen makkelijk om vergeving. Goedwillende mensen zijn altijd hiertoe bereid en het was gewoonte wanneer de priester de woorden uitsprak “Heilige der heiligen”, om zich tot elkaar te wenden met de volgende woorden: “Vergeef mij, vaders en broeders, als ik dezer dagen in woord of daad heb gezondigd”en buig je aan beide zijden. Maar waarom is het zo moeilijk voor een geschoold persoon om deze gewoonte te vervullen? Vanwege zijn egoïsme, want bijna ieder van hen staat onder de invloed van niet-orthodoxe, niet kerkelijke, onchristelijke stromingen. Eenvoudige mensen, vrij van deze invloeden kunnen zich makkelijker verzoenen en vragen om vergeving. Als iemand zijn trots kan bedwingen, zal hij door genade bezocht worden, en zelfs als hij weer ruzie krijgt, zal hij milder beoordeeld worden, zijn ziel voor de helft bezeten zijn door het kwaad. Het vragen om vergeving is de weg naar redding. Zelfs als een dronkaard wordt uitgelachen als hij buigt en vraagt om vergeving, zal zijn ziel niet ten onder gaan.
Verzoen je in het bijzonder met jouw naasten, omdat er meer redenen en aanleiding zijn voor ruzie. Degenen, die gewend zijn om vergeving te vragen – die zullen sterven met een licht geweten na het tonen van berouw en verzoening. Egoïsme, verharding, afstandelijkheid, trots, dit alles is als onkruid, dat zorgvuldig moet worden omgespit, in een poging het met wortel en al te verwijderen, anders zal het opnieuw ontkiemen en de goede zaden overwoekeren en vernietigen. Haast u om vergeving te vragen, zonder je af te vragen wie gelijk heeft en wie de schuld heeft.
Als je gevraagd zou worden om jezelf de schuld te geven, zou het duidelijk zijn als je aarzelde. Onmiddellijk na de zaak van de vrede zal er een gevoel van verzoening zijn.
Moge de Heer ons waardig achten om dit te bereiken.
Vergeef mij, vaders en broeders, als ik door woord of daad gezondigd heb.